Amnesty International
Op deze dag worden we elk jaar erop geattendeerd, dat het met het naleven van de Mensenrechten op veel plaatsen in onze wereld veel te wensen overlaat. Een van de instanties die zich hiervoor inzet is Amnesty International. De grondlegger hiervan was de Engelse advocaat Peter Benenson, die in 1961 met deze vereniging begon. In Nederland werd op 14 april 1968 een afdeling gestart. De beweging telt in ons land thans 250 lokale werkgroepen met zo'n 260.000 leden.

Broeders actief voor Amnesty
Onlangs kreeg Wim Swüste een pakje toegestuurd. Er zat een mooie brief in van de voorzitter van Amnesty Nederland, een prachtig boek met teksten en gedichten en een zilverkleurige balpen met inscriptie. Dat als blijk van dank voor het feit dat hij al 50 jaar lid was van deze vereniging.
In 1978 was Johan Muijtjens actief lid van de Amnesty-werkgroep in Schiedam. Hij maakte zijn huisgenoot Wim erop attent en vroeg of deze met hem mee wilde gaan naar een werkvergadering van de groep. Wim was toen al sinds 1973 ‘passief’ lid.
Hij werd nu actief lid van deze Amnesty-groep. Hij ging zich met nog enkele groepsleden inzetten voor de vrijlating van een advocaat in Zuid-Korea, die gevangen zat vanwege zijn felle kritiek op de toenmalige regering van dit land. Na drie jaar van intensieve briefwisseling met de autoriteiten van Zuid-Korea werd deze man weer in vrijheid gesteld.

Vlaardingen
Na zijn verplaatsing naar de communiteit Vlaardingen in 1982 vroeg Wim of de oprichting van een Amnesty-schrijfgroep haalbaar was. Vanaf die tijd kwam maandelijks een groepje stadsgenoten trouw brieven schrijven aan regeringen die medemensen hadden opgesloten vanwege hun inzet voor gerechtigheid. De Vlaardingse communiteit nam daarna regelmatig mensen op, die hun land ontvlucht waren omdat zij vervolgd werden. Tot op een paar jaar terug, gaf deze communiteit vervolgde medemensen onderdak.

De Beyart
Toen Wim na het kapittel van 1988 op De Beyart zijn werkzaamheden kreeg, richtte hij ook daar een schrijfgroep op. Zusters en medebroeders waren er lid van en zonden maandelijks brieven naar regeringen wereldwijd om de vrijheid te verkrijgen van landgenoten, die kritiek hadden gegeven op hun regering en daardoor in gevangenschap terecht waren gekomen. Deze werkgroep werd rond 2015 opgeheven.

Wat wij, ouderen, nog steeds kunnen doen
Het schenden van de Rechten van de Mens heeft nog steeds op zeer veel plekken in de wereld plaats. Het is mede te danken aan de duizenden leden van Amnesty, dat hiertegen op een vasthoudende wijze wordt geprotesteerd. En dat dit heel vaak leidt tot een goed resultaat.
Bij ons ouder worden zijn we wellicht niet meer in staat om met concrete acties daartegen op te treden. Wat we wél kunnen doen, is regelmatig aan vervolgde medemensen in ons gebed aandacht besteden. Wellicht werkt dat óók mee om vervolgde mensen weer hun vrijheid terug te geven.
U krijgt dan daarvoor geen mooie gelukwens van de directeur van Amnesty, maar u helpt wel mee zodat vervolgde medemensen weer in vrijheid en vrede kunnen gaan leven.