SCHATTEN IN AARDEN POTTEN

De introductietekst verwoordde het zo:
“Het leven is het kostbaarste dat ons gegeven is. Het is kwetsbaar en broos, maar tegelijkertijd schuilt er een kracht in ons die alles overstijgt en die het onmogelijke vaak toch mogelijk maakt.
Paulus zegt: ‘Wij dragen deze schat in aarden potten, en zo blijkt dat die overgrote kracht van God komt en niet van ons.’ (2 Kor. 4,7) \

Deze viering neemt ons mee naar de beginjaren van onze congregatie en in het bijzonder brengt ze ons dichtbij onze stichters. In hun kwetsbaarheid getuigen zij van Gods kracht en onherroepelijke trouw.”

In de lezingen werden de moeilijke beginjaren van de congregatie geschetst en de worsteling die Louis Rutten en Bernardus Hoecken doormaakten, in hun zwoegen om de zaak van de grond te krijgen, in hun verschillende persoonlijkheid en in hun onderlinge relatie.
Toch waren het twee mensen, die zich beiden van ganser harte en met volle overtuiging inzetten voor een gemeenschappelijk goed. Mensen zoals wij. Zij bleven elkaar door alles heen hogelijk waarderen, verheugden zich over alle successen en voelden zich ook met elkaar verbonden in het dragen van zorgen en tegenslagen. Dat is liefde, die telkens weer het schijnbaar onmogelijke mogelijk maakt!